اول

اینجایم بر تلی از خاکستر

پا بر تیغ می کشم

و به فریب هر صدای دور دستمال سرخ دلم را تکان می دهم

.

.

.

اینجا شاید نقاشی هایی ... قرار است حرف بزنند ... که لال نباشند شبیه من... وتکرار نشوند...در روزمرگی هایی که بو گرفته اند